Trudno w to uwierzyć ...

... kiedyś byłam inna.

Zamknięta w sobie, ciągle bałam się nowych znajomości. W ogóle bałam się nowych wyzwań, jednak życie dorosłych - do którego musiałam wkroczyć, nakazało mi przełamywać pewne swoje chore zachowania.

Kiedy wyprowadziłam się od rodziców "byłam bardzo młoda" - oczywiście tego nie żałuje i dopiero po przeprowadzce dowiedziałam się jak bardzo ich KOCHAM. Dotarło do mnie, że w naszych relacjach brakowało swobody i zaufania. I że przeprowadzka dała nam tą możliwość.
Zawsze byłam córeczką tatusia - ponoć tak to już bywa z tymi córeczkami- i z biegiem czasu rozumiem, że bardzo zabolała go moja decyzja. Pewnie dlatego pierwsze miesiące nie mieliśmy kontaktu - dziś minęło już dobrych parę lat. Jak dobrze liczę 6. Tak 6 lat, a ciągle jak o tym myślę łzy kręcą się w oczach. Więc chyba staje się zrozumiałe jak bardzo zmieniła mnie ta sytuacja.

Często z Tatą wspominamy jak byłam dzieckiem, i jako jedyna rzucałam wszystko czym się zajmowałam by biec się z nim przywitać:) Ahh , sama pamiętam, te kłótnie z mamą - że już późno i mam iść spać, bo tata będzie późno.

Może wydawać się to dziwne, ale kiedy zaczynałam nagrywać na YouTube- nikomu się do tego nie przyznawałam. Wstydziłam się ?  Raczej bałam się opinii - o mnie, o tym co robię. I pomimo świadomości, że to przecież internet- zbiorowisko ludzi, kultur, a nawet religii - zrobiłam to czekając na pierwsze opinie. Jakoś chyba wszystkim łatwiej przyjmować krytykę od tych których nie znamy - ze mną generalnie jest trochę inaczej.
Trafia do mnie wszytko co usłyszę - nauczyłam się tylko ratować tymi którzy uważają inaczej, którzy często są po mojej stronie. To daje mi SIŁY !!!

Bardzo szybko okazało się, że w życiu realnym tym poza światem wirtualnym - wszyscy znajomi wycofali się wraz z moją decyzją o dzieciach. W dzisiejszych czasach, mało która dwudziestolatka decyduje się na pierwsze dziecko.
Stałam się trędowata?! Lekarz mi o tym nie powiedział - to nie dobry:)

Kieruje się w życiu zasadą, która ludzi stawia zawsze ponad wszytko. Ponad moje dobro- zawsze poświęcałam się bardziej niż mogłam, tracąc na tym wiele. Ale nigdy się nad tym nie zastanawiałam robiłam to bo chciałam.
I właśnie tak zostałam sama. Od nowa musiałam budować znajomości z ludźmi z mojego poziomu- poziomu rodziny. Więc nigdy nie byłam młoda, bez obrazy dla obecnych przyjaciół ( jeśli to czytacie) - ale gdzieś w środku wiem, że to był mój wybór i dziś muszę się z tym pogodzić.

I już pewnie nigdy nie upije się w bramie i nie będę uciekać przed policją- szkoda miałabym dobre wspomnienia na starość.

Ta cała historia, ten cały kanał na Youtube dał mi Was- w końcu mogę się podzielić tym co myślę, robię i czuję. I choć już znacie jedną z moich największych wad, to jednak ciągle jesteście.

Tak, tak jestem niepoukładana- chyba nigdy już nie będę. Często obiecuje, i uwierzcie mi nie robię tego, by zachęcić Was do zostania na moim fanpage czy kanale YT ( nigdy nie zależało mi na ilości, zdecydowanie wybieram jakość ). Robię to dlatego, że mam nadzieję, że uda mi się wyrobić - może mam za dużo na głowie. Czasem tak ale częściej daje sobie radę :)

Staram się, bardziej niż mogę . Nie chce szukać wymówek nie o to chodzi- akceptujcie mnie , będzie nam łatwiej.

Będę pisać co jakiś czas :) Jeśli oczywiście chcecie mnie czytać to zapraszam :)